Patrimonio Cultural

Hoxe en día existen multitude de Camiños que nos levan ata Santiago de Compostela. Aínda que os primeiros peregrinos do século X percorreron o que hoxe se coñece como Camiño do Norte, existen outros Camiños que teñen como meta a tumba do Apóstolo Santiago. En Galicia, os Camiños a través dos que podemos chegar a Santiago son: o Camiño Francés, o Camiño Primitivo, o Camiño do Norte, o Camiño Inglés, a Vía da Prata ou Camiño do Sueste, o Camiño Portugués, o Camiño Portugués da Costa, o Camiño de Inverno e a Ruta do Mar de Arousa e Río Ulla. Ademais destes, contamos co Camiño de Fisterra e Muxía, único tramo que non remata en Santiago, senón todo o contrario. Neste caso a orixe é Compostela e a meta son os santuarios do Santo Cristo de Fisterra e da Virxe da Barca en Muxía. O motivo da existencia deste Camiño debe buscarse nas raíces precristiás que consideraban que esta ruta conducía ata o extremo occidental do mundo coñecido, ao lugar onde o sol desaparecía, de aí que A Costa da Morte reciba, precisamente, ese nome, por ser a costa da morte do sol, ou por ser onde morría a terra coñecida. É de mencionar que, polo menos desde a Alta Idade Media, o finis terrae aparece na tradición xacobea. A demostración témola no Códice Calixtino (s. XII), que o inclúe entre os lugares do traslado a Galicia do corpo do Apóstolo. Isto motivará a construción do santuario do Santo Cristo de Fisterra. O mesmo ocorreu co Santuario da Virxe da Barca, en Muxía, considerando este lugar como o máis extremo ao que chegou o Apóstolo predicando, motivo polo que se lle apareceu a Virxe María nunha barca de pedra para darlle ánimos na súa predicación. Estes feitos fixeron que ámbolos dous santuarios se convertesen en lugar de peregrinación despois de visitar a tumba do Apóstolo en Santiago de Compostela.

Foi moi grande o número de peregrinos e viaxeiros europeos que chegaban a Fisterra e Muxía desde Santiago, o cal amosou a forte tradición mística e máxica do lugar. Este atractivo segue vivo hoxe en día, pois o Camiño a Fisterra e Muxía é o segundo itinerario xacobeo máis concorrido despois do Camiño Francés pero, aínda así, a Igrexa non o recoñece como Ruta Xacobea porque a súa meta non está en Santiago, de aí que non se dispense a Compostela pola súa realización.