Que ver en Corcubión
Corcubión, terra de sosego e bravura
Patrimonio Cultural
Patrimonio Cultural
Estaleiros
Patrimonio industrial
En Corcubión tamén foi frecuente a botadura de barcos en séculos pasados. Un dos estaleiros que existiron neste municipio foi o que era propiedade da Compañía General de Carbones, situado na praia de Quenxe, lugar onde tamén se localizaban algunhas das fábricas de salgadura do municipio e das que aínda se poden ver os seus restos. Unha das botaduras máis coñecidas é a do pailebot Julita. Esta embarcación de 300 toneladas botouse á auga o 27 de setembro de 1920, dentro do programa de festas das Mercedes, xa que a Compañía General de Carbones quería contribuír a un maior esplendor das celebracións. Foi construído nos estaleiros que esta sociedade tiña en Quenxe e o encargado de tal obra foi o mestre José Vázquez Iglesias, Palletas. A madriña deste acontecemento foi a filla do xerente en Galicia da Compañía de Carbones, que tamén se chamaba Julia.
Ademais do pailebot Julita tamén se construíron outros barcos, como o vapor Tritón (utilizado para transportar os operarios aos pontóns), as gabarras San José, Ameijenda, Pindo, etc.
Pero con anterioridade e neses mesmos terreos (cando o estaleiro aínda non era propiedade da Compañía General de Carbones) hai constancia da construción doutras embarcacións de vela. Algúns exemplos son o quechemarín San Pablo (1865) ou a goleta Camila en 1829 (reconstruído, posteriormente, coa madeira e cravos do buque inglés The Great Liverpool, naufragado en Caneliñas). Case 60 anos despois, Camila deixou de navegar e aproveitáronse os seus cravos de cobre para construír o balandro chamado Méndez Núñez. Este balandro era propiedade de José González Cereijo, un dos pioneiros en Galicia na recuperación e salvamento de buques naufragados. Este home tiña un almacén na praia da Viña que utilizaba para o comercio e o depósito dos restos dos buques que recuperaba ou despezaba. Contaba cun peirao de madeira para o servizo das súas embarcacións. González Cereijo contaba con varias embarcacións, sendo dúas delas o mencionado Méndez Núñez e o Argonauta. Foi precisamente no lugar onde se localizaba o almacén de José González Cereijo onde, posteriormente, estivo en funcionamento outro dos estaleiros que houbo en Corcubión para a reparación de barcos ata finais dos anos noventa. Hoxe aínda se poden ver os restos deste estaleiro da praia da Viña.
Tamén en 1888 botouse un iate de recreo e viveiro de lagostas, embarcacións moi comúns naquela época para o transporte de lagostas vivas, as cales eran moi abundantes na Costa da Morte e era un produto moi exportado, sendo Plácido Castro Rivas un dos empresarios que se beneficiou deste negocio.
Outro dos estaleiros localizábase na que era coñecida como a Casa de Lla, unha antiga fábrica de salgadura que contaba cunha fonte no centro do seu patio, sendo as propiedades das súas augas consideradas como moi efectivas para combater moitas enfermidades. Esta propiedade pasou por varias mans ata que, nos anos cincuenta, foi comprada por Benigno Lago Estévez. Despois de levar varios anos inactiva, Lago volveu abrir a casa e construíu una nave (encostada á antiga fábrica de salgadura) que funcionou como estaleiro. Xa nos anos setenta, a Casa de Lla foi derribada debido á urbanización da zona na que se localizaba, polo que hoxe en día non se conservan os restos desta propiedade.
