Que ver en Corcubión
Corcubión, terra de sosego e bravura
Patrimonio Cultural
Patrimonio Cultural
A Furna de Don Liborio
Patrimonio etnolóxico
Ao pé dos cantís onde se localiza o Castelo do Cardeal existe unha furna con tres entradas coñecida como A Furna de don Liborio.
A lenda conta a existencia dun pasadizo soterrado que conduce da fortaleza á furna e que, entre outras funcións, era utilizado para arroxar os cadáveres dos condenados ao mar.
Durante os traballos de reparación que se estaban a realizar no castelo como consecuencia da guerra contra os franceses de 1809, os operarios comezaron a oír uns queixumes que saían pola fenda dun dos muros. Levados pola curiosidade derrubaron parte do que resultou ser un falso tabique e atoparon unha escena macabra. Correron abraiados a comunicarllo ás autoridades, que se trasladaron ao lugar e comprobaron, tras derribar o muro, a existencia dun corpo momificado que fora emparedado e que presentaba un terrorífico aspecto.
Decidiron descolgar o cadáver para examinalo. O forense, ao practicar a autopsia, observou que de entre os farrapos do defunto asomaba, colgado dunha pequena cadea, unha bocha de cristal que no seu interior contiña un manuscrito. Un dos presentes leu o documento en voz alta, que resultou ser a sentenza que explicaba o cruel castigo. O corpo correspondía a don Liborio, un próspero home de negocios que vivía en Corcubión a mediados do século XVIII.
Un malfadado día, don Liborio foi acusado como sospeitoso da morte da filla dunha criada. A moza chamábase Hermelinda, e contan que era a criatura máis bela e encantadora que naceu na vila en moitos anos. O seu cadáver apareceu agochado entre os muros dun cortello encostado á vivenda de don Liborio. Tras ser sometido a un duro interrogatorio, foi declarado culpable do asasinato da doncela e, en reciprocidade ao seu terrible delito, condenando a morrer emparedado.
Despois de debater, os alí presentes decidiron desfacerse dos restos do emparedado. Meteron nun caixón o finado e arroxárono polo túnel que leva até a furna ao pé do mar. De alí a pouco, mentres o cadáver afundía nas augas, oíuse un queixume aterrador e unha luz cegadora que saíu do interior da furna iluminando a noite toda. A medida que o caixón cos restos de don Liborio afundían no mar o queixume e a luz cegadora foron esvaecendo.
Nas duras noites de inverno, cando o bravo temporal azouta con forza a Costa da Morte, escóitase aínda o desesperado queixume do desventurado don Liborio que clama con ira contra a inxusta sentenza. A súa cólera acouga cando emerxe do mar unha luz cegadora que penetra na furna. Moitos din que esa luz non é outra que a alma da bela Hermelinda que chega do outro mundo para reconfortar ao coitado don Liborio.
